pizo di coca. Zmiana terminu. 18.10

14 października

Start 18 październik. Powrot 23 październik.

Kto chętny?

Zwiedzamy milano, wchodzimy na coce.

1. Ja

2. Renia

3. Tomek

4. Wiola

5. Lukasz

18/19 śpimy w bergamo (975) Papavero Accademia Carrara

19/20 schronisko valbondione

20/21 schronisko valbondione

21/22 PrimoPiano - San Dionigi

22/23 (1446) PrimoPiano - San Dionigi

Wystartowaliśmy o 18.05. Z kilku minutowym opoznieniem. Po wylądowaniu na lotnisko wzięliśmy kluczyki od samochodu I autobusem pojechaliśmy po samochod. Po dojechaniu (pod same drzwi i wypakowaniu ruszyłem z trudna misja: znaleźć parking. Udało się, choć kosztem kilkunastu euro. Wracając natknąłem się na moją grupę, oznajmili mi: jeść. Zaproponowalem podejście do Citta Atta, przez mysl mi nie przeszło, że... Dojdę sam.

Reszta zatrzymala się w pierwszej knajpie. No cóż. Czasem tak jest, że głód wygrywa z chęcią włóczęgi. Ja musze najpierw nakarmić się klimatem

Dotarłem do dwóch świątyni, w obu nabożeństw. Jest piatek, godzina 22...

To dla mnie środek nocy...

Jutro jedziemy do valbondione i ruszamy na szlak...

Rano poszliśmy zwiedzac Bergamo. Po zwiedzeniu górnego miasta

Wróciliśmy do samochodu. Dojechaliśmy do sklepu, zrobiliśmy zapasy na tydzień i Dojechaliśmy do Valbondione, skąd ruszyliśmy szlakiekiem do schroniska Coca. Padało, prognozy pogody mówiły o bardzo obfitych opadach deszczu. Ale dzielnie maszerowalismy. My z Renia na koncu

Szlak jest dobrze oznakowany, na paru odcinkach jest ferrata: łańcuchy, ogólnie idzie się dobrze

Dogonilismy Wiole. Idzie i narzekajcie, że ciężko, że pod górę, że Tomek Ja zostawil. Troszkę panikuje, jakby pierwszy raz w gorach była. Może powinna pomyśleć o gorach sowich? Przemoczeni doszliśmy do schroniska. Rano nadal padało, ale ruszyliśmy (oczywiście bez Wioli) w stronę jeziorka. Tam odpadła od nas Renia

W trójkę poszliśmy do przełęczy, niestety w deszczu. Od przełęczy droga wspinaczkowa, poszliśmy z Tomkiem kawałek i zrezygnowaliśmy, deszcz, chmury, słaba widoczność. Zamierzam tu niebawem wrocic, może z synem?

Schodzimy. Na skalach widać słabe doświadczenie lukasza. Robi dziwne rzeczy :) I klnie. W jeziorku zaliczyłem kapiel, zmywając z siebie całe brudy. Idziemy do schroniska. A rano, już w pełnym słońcu schodzimy do samochodu